Hana

Vandaag is het zondag, en omdat de weersverwachting een strakblauwe lucht voorspelde besloten we de mooie weg naar Hana te gaan rijden. Picknicktas gevuld, alle batterijen opgeladen en op weg. Na een tiental mijlen kwamen we door het westernplaatsje Paia. Voor dat we foto's konden maken waren we er alweer doorheen, dus helaas. Net buiten het stadje zagen we de firedepartment. Gelijk stoppen, auto parkeren en op naar de brandweer. We hebben leuk gepraat met de firefighters. De ene vertelde dat zijn oma uit nederland kwam, en de andere wist te vertellen dat de nieuwe chief van het bureau in Hana een nederlander is, genaamd Bram. Wij namen ons gelijk voor om ook daar even langs te gaan. Astrid heeft sinds ze in het ziekenhuis Hansje heeft gekregen deze mascotte altijd bij zich, en hij beleeft alles met ons mee, dus ook ons bezoek aan the firestation. Hij mocht op de foto boven op de helm van de chief, een betere plek kan je je niet bedenken. Mieke moest nog even trainen aan de ringen, en daarna vervolgden we onze weg naar Hana. We hadden ons voorgenomen om eerst de hele weg door te rijden tot aan Hana en dan op de terugweg bij alle mooie plekjes te stoppen. Zo gezegd zo gedaan. We namen allemaal vanuit de auto heel veel mooie foto's en na 38 mijl, 600 bochten, 54 bruggetjes en drie uur later kwamen we in Hana aan. Daar parkeerden we de auto en gingen onze benen strekken. We liepen langs een gemeenschapsruimte waar een koor Hawaiaanse gospel muziek ten gehore bracht en de rest van de gemeenschap zat gezellig te eten. Wij gingen het beroemde bananenbrood proberen. Dat was echt lekker, leek meer op cake. Toen we weer doorreden kwamen we gelijk al bij een mooi baaitje waar we natuurlijk weer foto's van gemaakt hebben. Dit was het einde van de weg, dus moesten we keren. Heel Hana bestaat uit 3 straten, een hotel en giftshop en een artgalerie. Wij zouden ons ons niet zijn als we niet even in de giftshop gingen kijken. Ik had het wat eerder gezien dan de anderen en ging dus buiten op een bankje zitten wachten. Een van de medewerksters van de giftshop was ook even buiten gaan zitten dus daar heb ik gezellig mee zitten kletsen tot de anderen zover waren.Verder stonden er natuurlijk nog huizen in Hana. Deze waren in de oorspronkelijke stijl gebouwd. Ook al was het dus een klein plaatsje. het was algauw twee uur later voordat we weer op de weg terug gingen. Nu stopten we bij de mooie plekjes die we tegen kwamen. Ineens zag Marjan een bord langs de weg waar "Lava tube" op stond. Dat wekte onze nieuwsgierigheid dus omgekeerd en de weg die het bord aangaf ingereden. We kwamen bij een parkeerterrein aan. Wij uitgestapt en zagen een doolhof van rode diefenbachias( daar leken ze in ieder geval op). Verder zagen we alleen een toeristinformation. Daar dus maar even naar toe en informatie gevraagd. Blijkt een Lava tube een Lava grot te zijn die je kan bezoeken. Dat moesten we natuurlijk doen. Dus getooid met zaklampen gingen we de aangegeven richting op. Een lange trap naar beneden en we kwamen in een donkere grot. Nu ben ik niet zo gecharmeerd van grotten dus ik bleef dicht bij de anderen. We liepen steeds dieper de grot in en lazen alle bordjes waar informatie op stond. Hoe dieper we de grot in kwamen hoe benauwder ik het kreeg. Wat was ik blij dat we op een gegeven moment niet verder konden. Nou pech dus , het bleek dat we even moesten bukken en dan vervolgde de grot zich weer. Ik kreeg het steeds benauwder, maar alleen teruggaan was ook geen optie. Toen waren we echt bij het einde en kon ik eindelijk terug. Toen we weer buiten waren kon ik weer opgelucht adem halen. Gauw weer verder want het werd al best laat. We moesten de tijd in de gaten gaan houden, want deze weg in het donker rijden zag Mieke niet zo zitten. Wat we echt nog graag wilden zien waren de twin falls. Die kwamen we alleen steeds maar niet tegen. Wel andere hele mooie watervallen, die hebben we dus ook uitgebreid bezichtigd. Uiteindelijk kwamen we bijna weer aan het begin van de weg en ja hoor, daar waren de twin falls, maar toen werd het al schemerig en we waren eigenlijk ook best moe, dus besloten we maar door te rijden. De Tom tom was op het laatst de weg een beetje kwijt, dus toen we weer in Kihei aankwamen reden we al gelijk bij onze condo. We hadden eigenlijk nog wat boodschapjes willen doen, maar waren zo moe dat we bedachten dat we het maar moesten doen met het eten dat de in huis hadden. We hadden een paar blikken soep, nog wat stokbrood en toastjes met lekkers erop. De soep bleek allen bouilon te zijn, maar we waren te moe om ons daar druk over te maken. De soep/bouilon was best lekker, dus we hebben al met al nog best gegeten. Nu is de mobiele eenheid weer aan de slag, en zijn we van plan om bijtijds ons bed in te duiken. We kunnen weer terugkijken op een top dag.